ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ & ΓΛΥΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΣΤ΄ΔΗΜ. ΣΧ. ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ !!!!

Με το πέρασμα των χρόνων οι περισσότεροι απο μας, ψάχνουμε να βρούμε ή και να φτιάξουμε "γέφυρες" εποικοινωνίας και επανασύνδεσης με άτομα που περάσαμε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, εύκολες και δύσκολες, μα πάνω απ όλα ανέμελες στιγμές. Η πιο γερή "γέφυρα" επικοινωνίας και επανασύνδεσης είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που βρέθηκαν κάποτε κοντά μας πριν απο πολλά χρόνια. Τότε που ήμασταν ακόμη στο ξεκίνημα της ζωής μας και τώρα που βρισκόμαστε ανάμεσα στην τέταρτη και πέμπτη δεκαετία της ζωής μας. Η ανάγκη να βρεθούμε με άτομα του παρελθόντος πολλές φορές γίνεται ακόμη πιο αισθητή, ακόμη πιο επιτακτική με το πέρασμα των χρόνων…..

Για πρώτη φορά μετά από όλα αυτά τα χρόνια, ένας φίλος, ένας συμμαθητής, ένας υπέροχος άνθρωπος, νιώθοντας θλίψη γι’ αυτό που είχε τελειώσει πριν απο 37 ολόκληρα χρόνια, νοσταλγία γι’ αυτούς τους ανθρώπους που είχαν βρεθεί τόσο κοντά του και παράπονο για το πώς εξαφανίστηκαν….. για πρώτη φορά προσπάθησε να ξαναβρεί τα ίχνη τους και τα κατάφερε !!!!!!! Ο Αλέκος Κοσμίδης έψαξε, βρήκε και συγκέντρωσε, ίσως, την πιο υπέροχη, την πιο αγνή παρέα, τους απόφοιτους του στ΄δημοτικού σχολείου Κατερίνης έτους 1980.

Η συνάντηση των νοσταλγικών αναμνήσεων, δεν άργησε να πραγματοποιηθεί και τέλη Αυγούστου, σε γνωστό μπαρ της Κατερίνης η Ελίζα, η Δήμητρα, η Ευτυχία, η Φρόσω, η Δώρα, η Φωτεινή, η Φωφώ, ο Αλέκος, ο Γιώργος, ο Ευριπίδης, ο Σπύρος, ο Θανάσης, ο Κώστας, ο Δημήτρης, ο Νίκος, ο Στέργιος, ο Πασχάλης, ο Θοδωρής, ο Γιώργος ήταν εκεί !!!!!!!

Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν 19 άτομα. Όσοι δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν, πραγματικά, η απουσία τους ήταν αισθητή. Για κάποιους, πρόσωπα αλλαγμένα και γνωριμία απο την “αρχή”, καθώς ο χρόνος άφησε σε όλους μας το σημάδι του και δεν τον κακίζουμε.

Γέλια, δάκρυα χαράς, συγκίνηση….. ήταν τα συναισθήματα που κυριάρχησαν, ενώ οι θύμησες του παρελθόντος απο τα ανέμελα παιδικά χρόνια, δεν έλειπαν όπως ήταν φυσικό, καθώς όλοι μας είχαμε πολλά να πούμε και να εξιστορίσουμε απο εκείνα τα παλιά αγαπημένα μαθητικά χρόνια. Η βραδυά πλαισιώθηκε με πολύ πολύ κέφι και χορό μέχρι πρωίας…Τα τσιφτετέλια, τα ζεϊμπέκικα και το συρτάκι, πρωτοστατούσαν καθ όλη τη διάρκεια της ξέφρενης συνάντησης !!!!!!!

Τρέλλες και χορός στον πεζόδρομο της πόλης, γέλια απο τους περαστικούς, πειράγματα μεταξύ συμμαθητών και μια γλυκόπικρη γεύση για τα χρόνια που πέρασαν και δεν γυρίζουν πίσω, αλλά συγχρόνως μια ευτυχία για τη συνεύρεση όλων των μαθητών. Μόνο όποιος συμμετείχε μπορεί να αντιληφθεί το κλίμα που επικρατούσε εκείνη τη βραδυά που έληξε στις 06:00 το πρωί.

Ήταν απο τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μας, απο την ομορφιά της εφηβείας μας και των απερίσκεπτων παιδικών μας  ονείρων που καταφέραμε να ξαναζήσουμε εκείνη τη βραδιά !!!!!! Ευκαιρία να βρεθούμε ξανά, με την παλιά εκείνη χαρούμενη καρδιά, τη ζεστασιά της μαθητικής μας ζωής και τη μαγεία της μνήμης. Να βρεθούμε ξανά, έστω και αν τα χρόνια που πέρασαν δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικά για όλους μας. Δεν τον φοβόμαστε τον χρόνο, όπως δεν φοβόμαστε τη φθορά του, γιατί απλά την αναπληρώνουν οι θύμησες του παρελθόντος και η αληθινή αγάπη. Αυτή η αγάπη και τα παιδικά μας όνειρα, δεν θα φθαρθούν ποτέ. Ας αφοπλιστούμε όλοι μας με τα γλυκά συναισθήματα και την αγνή τρυφερότητα του τότε….. σήμερα!!!!!

Υ.Γ. Όλοι εμείς κάναμε το αυτονόητο, σμίξαμε 19 συμμαθητές και λείπουν πολλοί ακόμη…….. 

Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, γιατί είμαστε στην αρχή αυτών των νοσταλγικών συναντήσεων. 

Έπεται συνέχεια…..….

“Κρατάμε γερά”…. εμείς οι αιώνιοι έφηβοι και ονειροπόλοι !!!!