ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ...ΕΦΥΓΕ !!!!!!!!!!!!

Μπορεί κάποιες παλιές φωτογραφίες απο το σχολειο που είχαμε να δούμε αρκετά χρόνια, να ξυπνήσουν μέσα μας νοσταλγία για μια εποχή που “έφυγε”, για μια εποχή τόσο μακρινή που δεν μας συνδέει τίποτα πλεόν με αυτήν ?

 Κι όμως…. η εποχή αυτή, η τόσο μακρινή, ξυπνάει μέσα μας ευχάριστα συναισθήματα, αλλά συγχρόνως λύπη που τελείωσε και περιέργεια για το που βρίσκονται και το πως είναι οι άνθρωποι αυτοί που τότε του ήταν τόσο κοντινοί. 

Μια φωτογραφία αποφοίτησης απο το στ΄δημοτικό σχολείο Κατερίνης το έτος 1980, ήταν η αφορμή για τη σημερινή συνάντηση. Η σκέψη και η επιθυμία “στριφογύριζε” και ο Αλέκος Κοσμίδης έκανε την αρχή ……. Σελίδα στο facebook και ολονύκτιο ψάξιμο για τους παλιούς συμμαθητές. Ραντεβού στα καφέ της πόλης με 4-5 συμμαθητές, τηλεφωνικές επικοινωνίες και η ημέρα για τη συνάντηση έφτασε. Και είναι φυσικό όταν έχεις μοιραστεί την παιδική σου βαρεμάρα, την παιδική σου τσατίλα, την παιδική σου ανεμελιά και παιχνίδι με ανθρώπους που βρισκόσουν τόσο κοντά σε μια περίοδο της ζωής σου οριστικά τελειωμένη…..

Κάποιους σίγουρα όλοι εμείς, τους σκεφτόμαστε συχνά με καλές θύμησες, κάποιους άλλους τους θυμόμαστε σαν μακρινή ανάμνηση που άφησαν τη σφραγίδα τους με τις ζαβολιές τους. Όπως και νά χει όμως, κάτι μας σπρώχνει να αναζητήσουμε την επαφή μας με όλα αυτά τα άτομα απο το παρελθόν, ψάχνοντας τρόπους επανασύνδεσης, γέφυρες επικοινωνίας που θα μας γυρίσουν χρόνια πίσω για να μας θυμίσουν πως ήμασταν κάποτε, να καταρρίψουμε τους τότε παιδικούς μύθους….σήμερα. 

37 χρόνια πριν, τον Ιούνιο του 1980 ήταν που μας έδωσε τα απολυτήρια ο δάσκαλος μας Χρήστος Γκογκίδης, που αγκαλιαζόμασταν και κάναμε όνειρα για το πως θα…. περάσουμε το καλοκαίρι χωρίς διάβασμα και ξυλιές με τη βέργα……χωρίς ορθοστασία στη γωνία της τάξης για τιμωρία….. χωρίς “επίσκεψη” στον διευθυντή του σχολείου, χωρίς “έλα αύριο με τον κηδεμόνα σου” και φυσικά χωρίς να γνωρίζει κανείς απο εμάς τι θα κάνουμε στο μέλλον. Τότε ήταν χρόνια  ανέμελα και τώρα νοσταλγικά, που δεν καταλάβαμε πότε κιόλας πέρασαν ….

Σήμερα λοιπόν 37 χρόνια μετά, όλοι εμείς οι απόφοιτοι του ΣΤ΄δημοτικού σχολείου Κατερίνης έτους 1980, δίνουμε ραντεβού στο Freud στις 9 το βράδυ. Ραντεβού για εικόνες, αναμνήσεις, συναισθήματα που ούτε καν φανταζόμαστε οτι μπορεί να υπάρχουν ακόμη.

Ανυπομονούμε και ευελπιστούμε να είμαστε όλοι εκεί !!!!!!

Υ.Σ. Ευχαριστούμε τον Αλέκο Κοσμίδη που έδωσε την αφορμή για τη σημερινή μας συνάντηση.