Υπάρχει ένας παράγοντας Εθνικής Ισχύος που είναι δύσκολο να μετρηθεί, δεν φαίνεται, είναι κρυμμένος αλλά η συμμετοχή του στην σημερινή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας είναι τεράστια. Διαχρονικά στις συζητήσεις τους οι πολίτες κατηγορούσαν την κακή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, κυρίως για προσωπικές τους υποθέσεις, όμως στην παρούσα χρονική περίοδο διαπιστώνεται ότι αυτό που νομίζαμε ότι είναι
κρατικός μηχανισμός ήταν ένα μεγάλο τίποτα, ένας ανεξέλεγκτος παράδεισος βολέματος κομματικών στελεχών, ένας παράδεισος πλουτισμού των ιδίων των πολιτικών, των κομματικών στελεχών, ακόμη και υπαλλήλων και επιτήδειων επιχειρηματιών που έστησαν τις επιχειρήσεις τους έχοντας βασικό και μοναδικό πελάτη το δημόσιο.
Τι είναι αυτό που λείπει από τις κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς και πρωτοκλασάτους υπουργούς προερχόμενους από παλιές πολιτικές οικογένειες, που πρωταγωνιστούσαν στην πολιτική ζωή της χώρας, από το πρώτο ήμισυ του προηγούμενου αιώνα, ενώ αυτοχαρακτηρίζονται «ικανοί» de facto; Είναι πολύ εύκολο για ένα πολιτικό σύστημα οικογενειοκρατίας που έχει υπό τον μερικό έλεγχό του ένα άθλιο σύστημα έντυπης και ηλεκτρονικής ενημέρωσης να δημιουργήσει ψευτοηγέτες μέσα από σελίδες και εκπομπές. Αυτό έγινε από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν υπήρχε περίπτωση η χώρα μας με καθαρό και ανεξάρτητο έντυπο και ηλεκτρονικό λόγο να φθάσει στην σημερινή «κατάντια».
Πως είναι δυνατόν σημαντικές κρατικές θέσεις, εντός και εκτός της χώρας, που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις και πρέπει να καταλαμβάνονται από ειδικευμένους τεχνοκράτες, να καταλαμβάνονται από αποτυχημένους, να εκλεγούν, βουλευτές; Είμαστε η μοναδική Ευρωπαϊκή χώρα στην οποία οι πολιτικοί μπορούν να αναλάβουν οποιοδήποτε υπουργείο. Είμαστε η χώρα στην οποία οι πολιτικοί δεν αποσύρονται από το πολιτικό σκηνικό όταν χάνουν στις εκλογικές αναμετρήσεις. Ακόμη και οι πρωθυπουργοί μετά την λήξη της θητείας τους αντί να αποσυρθούν παραμένουν βουλευτές, για να απολαμβάνουν τα βουλευτικά προνόμια. Στην χώρα μας οι πολιτικοί αποσύρονται αφού ετοιμάσουν τον γιό ή την κόρη για να τους αντικαταστήσουν.
Από τι χαρακτηρίζεται ένα πολιτικό σύστημα, που τα κόμματά του από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα δεν έκαναν ποτέ αυτοκριτική, που άλλα υπόσχονται προεκλογικά και άλλα εφαρμόζουν όταν ανέβουν στην εξουσία, που νομίζαμε ότι είχαν πρόγραμμα; Κόμματα που δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε βασικές μεταρρυθμίσεις που είναι αυτονόητες για την ύπαρξη ενός κράτους;
Γιατί για παράδειγμα, πρέπει οι δανειστές να μας κατευθύνουν στον τρόπο που θα εκσυγχρονίσουμε την χώρα μας; Είναι απορίας άξιο ότι κανένα κόμμα, όπως αποδεικνύεται δεν είχε όραμα για την πατρίδα μας; Είναι τόσο δύσκολο για τα κόμματα, σ’αυτήν την κατάσταση που βρισκόμαστε, να συμφωνήσουν στην αναθεώρηση του συντάγματος; Είναι τόσο δύσκολο να κλειστούν σε μία αίθουσα της βουλής και αφού συμφωνήσουν να βγουν και να ανακοινώσουν τι αποφάσισαν χωρίς να υπάρξει αντίλογος; Μπορούν τα σημερινά κόμματα να μας πουν αν αυτό που βλέπουμε και ζούμε στην χώρα μας είναι Δημοκρατία;
Είναι Δημοκρατία βουλευτικά γραφεία να λειτουργούν ως ατομικές επιχειρήσεις; Ο μπαμπάς βουλευτής η μαμά ή κόρη ή η ανεψιά γραμματέας στο βουλευτικό γραφείο, ο γιος ειδικός επιστήμονας και η οικογενειακή επιχείρηση προοδεύει χωρίς να πληρώνει τους φόρους που αναλογούν σε ατομική επιχείρηση, αντίθετα να έχει φοροαπαλλαγές; Αντίθετα στην άλλη πλευρά, η υπογεννητικότητα, η ανεργία, η μετανάστευση της μορφωμένης νεολαίας, η υποβαθμισμένη παροχή υγείας, οι φόροι, η πείνα, η απογοήτευση, η έλλειψη ηθικού. Αλήθεια πόσο ο αόρατος αυτός παράγοντας επηρεάζει τα παραπάνω;
Από τι χαρακτηρίζονται οι κυβερνήσεις μιας χώρας οι οποίες κάθε χρόνο δανείζονταν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να καλύψουν τις ανάγκες μιας ελλειμματικής οικονομίας και να πληρώσουν τους τόκους ενός τεράστιου Δημόσιου χρέους χωρίς να ενδιαφέρονται για τις μελλοντικές γενιές;
http://www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου